Broj 1100, 27. april 2007.

BEOGRAD U OPLENCU
Kada je Korbizje rekao za Beograd da je "najružniji grad na najlepšem mestu", imao je pred sobom samo rezultate viševekovnih rušenja. Milorad Pavić u odbranu lepote Beograda beleži da je često kroz istoriju to bio najlepši grad na najstrašnijem mestu i citira "Njujork Tajms' iz daleke 1876: ..." da se na Turskom pohodu u Evropu nije isprečila Srbija sa Beogradom (koji je tada bio sravnjen sa zemljom), danas bi kao on izgledala Nemačka, Francuska, Beč, Minhen i Marsej..." Ovim malim uvodom, koji je praćen slajdovima Beograda uz tihu muziku Paganini benda, počelo je Beogradsko veče u Oplencu, u subotu 21. aprila. Tačno u 7:30 dobošar je otvorio kapije Beograda na zgradi Oplenca u Misisagi i za nepunih pola sata čitav jedan mali Beograd ispunio je banket salu MDG. U prelepim romantičnim slamnatim, satenskim i pli-šanim šeširima, suknjama i korsetima zakićenim starinskim nakitom, ulazile su dame praćene gospodom sa leptir mašnama i živopisnim kravatama. Toliko ljudi na toliko malo prostora, bilo je zaista nemoguće smestiti za stolove kod "Tri šešira", "Dva Jelena", "Kod dva bela goluba", i "Ima dana". Na velikom podijumu za igru, koji je ovoga puta bio sme-šten ne sredini sale, jedan po jedan par zauzimao je svoj deo Beograda: Palilula, Dorćol, Čukarica, Neimar, Avala, Kumodraž, Torlak, Mokri Lug sa Zvezdarom i Dedinjem, na-pravio je zaista Ogroman Krug. Uz setne melodije gosti su uživali u večeri i pogledima pratili devojke koje su stigle sa pravim ružama iz Skadarlije,...želite li jednu... da, da ovu crvenu,.... i misao odluta u dane kad su za nekim drugim stolovima sedeli po Beogradskim kafanama sa nekim drugim devojkama i čekali da im neko plati čaj sa rumom u "Manježu"... Pesme smo pevali stare i uz goste večeri Oplenački hor i Oplenački orkestar, koji su ujedno i pozvali sve prisutne na svoj Godišnji koncert 5. maja 2007. A onda, najlepši deo večeri, bira se, zamislite, najbolji ŠEŠIR! Muzika, aplauzi, zvižduci, foto-aparati i izabran je jedan: najmlađi i najsvežiji, svetlo plavi, satenski, nakrivio se na glavi desetogodišnje Dajane Vučević. Ostale našeširene dame utešile smo se u kolaču koji je sledio odmah posle izbora, verovatno u terapeutske svrhe. Dugogodišnja upravnica "Oplenca", gospođa Gordana Dimitrijević i ovaj put je pokazala da joj dobre ideje nikad ne manjkaju. I sama, kao da je upravo samo skrenula sa Skadarlijskog korzoa u Oplenac, odevena od cipela pa do šešira u staru beogradsku nošnju, ispunila je te večeri očekivanja mnogih. Za one, koji nisu upeli da dođu do karata, planira se repriza 11. maja. Isto mesto... isti dah proleća u Beogradu... uzdah i po koja suza...
Ksenija Vučević

SENKA STIHA...
Promocija desete po redu knjige Radovana Gajića - Gaje “Senka stiha” održana je 21. aprila 2007 u veoma lepom prostoru Palmerstoun biblioteke. Stihove na srpskom čitali su Amra i Dimitrije Porobić a stihove na engleskom Tatjana Čornij. U muzičkom intermecu učestvovali su: na violini Tase Stojanoski i na gitari slučajni ulični prolaznik Džef. Posebno iznenađenje bio je Dragoljub Nikolić zvani Gaga koji je u odeći Kazanove odrecitovao (iz glave) jednu od Gajinih pesmi i time oduševio publiku u prepunoj sali ove biblioteke. Prikazana je i video projekcija Janka Viranta .Nakon programa, pozvani su posetioci da po svom izboru pročitaju jednu od pesam iz ove zaista izuzetne ljubavne poezije Radovana Gajića.Bilo je to zaista jedno veoma originalno i neobično veče. *** Ti si jedini san zbog koga je, kakva god, stvarnost ipak podnošljiva. *** Jedini rečnik istine, kojim raspolažem, to je ono kada, očiju punih ljubavi, gledam samo tebe.
Ivana Đorđević

MALE TAJNE VELIKE HAVANA
Za mnoge od nas, letovanja na Kubi ili drugim mestima u Karipskom zalivu se obično svode na zabavu u ograđenim hotel-kompleksima, bez mnogo kontakta sa lokalnim stanovništvom. Organizovani izleti se sastoje od obilaska znamenitosti, i priča o slavnim ličnostima koje su posetile taj predeo. U subotu 31. marta, fotograf Jelena Stojković je otvorila svoju prvu samostalnu izložbu fotografija pod nazivom "Kuba". Uz prijatan ambijent, 'mohito' koktele, i specijalitete Francuske "fjuzon" kuhinje restorana Flight 55 - gde su fotografije izložene - posetioci su imali priliku da iskuse Kubu na jedan drugi način. Svojim fotografijama, Jelena želi da dočara svakodnevicu Kube kako je ona nju doživela - neuznemirenu, bez poziranja, i lokalne stanovnike u svom prirodnom ambijentu. Glavni protagonisti i 'poznate' ličnosti su lokalni stanovnici, i arhitektura koja fascinira nisu palate ulepšane za turiste, već oronule zgrade i kuće u kojima ljudi žive. "Fotografije su napravljene tokom moje turističke posete u Aprilu 2006. Kao i svaki turista, želela sam da napravim zapis svog puta i obilaska Havane, ali se tokom mog boravka ta motivacija pretvorila u želju da trajno zabeležim spokojnost te prelepe sredine i njene meštane." - Jelena izjavljuje. "Do sada još nigde nisam naišla na tako lepo očuvane stambene kuće i fasade koje su van turističkih ruta. Svaki objekat je testament ponosa i ljubavi koji ti ljudi imaju prema svom gradu, što je očigledno u tome što uprkos siromaštvu, mnoge napuštene zgrade se ne ruše, već održavaju i renoviraju ne bi li se možda očuvale uspomene na neke bolje dane kada je Kuba bila uspešna, bogata i ekonomski stabilna zem-lja." Na pitanje zašto Havana, a ne neki drugi grad Kube, Jelena odgovara: "Sam prostor grada - ulice, parkovi i stepeništa - su za meštane Havane deo njihovog doma. Prozori i vrata većine kuća i stanova su širom otvorena, te se prekida granica između privatnog doma i javnog prostora. Ljudi sede napolju i igraju karte, šah, piju kafu ili se pak druže sa komšijama. Svakog slučajnog prolaznika ili zalutalog turistu pozdravljaju kao svog gosta - sa osmehom i otovorenih ruku. Ta-kve karakteristike ne bi očekivali da nađete na svakom koraku u nekom velikom gradu, kao što je Havana. Bila sam fascinirana." Svaka fotografija ima i svoju priču, kao i specijalno mesto u Jeleninom srcu. Jelena objašnjava portret starijeg čoveka sa osmehom: "Htela sam da zabeležim momenat njegove neočekivane sreće i taj veliki osmeh. On je bio jako zainteresovan i presrećan što mi je ispričao istoriju jedne od zgrada u nizu radničkog kvarta Havane. Zgrada je imala prelepu fasadu, sa obrisima Grčko-Rimskih stubova, šarenom ciglom i statuom nalik na Grčke boginje koja je delovala zazidana u fasadu. Po njegovim rečima, fabrika nije bila svetski poznata, ali je imala specijalno mesto u srcu radnika i meštana. Oni su ulepšali fasadu nebi li možda sami sebi ulepšali svaki dan pri do-lasku na posao. Bilo je očigledno da se taj čovek kroz priču rado prisećao svoje mladosti, i boljih dana iz prošlosti Kube." Celokupno veče je bilo veliki uspeh, i izložba je ostavila pozitivan utisak na mnogobrojne posetioce. "Odu-ševljena sam izložbom!" rekla je za “Novine Toronto” jedna od posetilaca, Ivana. "Najviše me je dotaklo koliko je dočarana toplota tog grada, bliskost među ljudima, ali i taj kontrast ogromnog bogatstva i siromaštva koji je u svojoj ekstremnosti jedinstven na svetu. Nadam se da će što više ljudi stići da dođe da pogleda ovu izložbu, specijalno ako su već posetili Kubu ili planiraju da je posete, jer mislim da će je posle ove izložbe videti u novom svetlu."Drugi su dodali sledeće: "Uživali smo u toploj atmosferi Kube koja je zračila sa Jeleninih fotografija, pa smo se i mi na momenat prebacili "na Kubu" kroz sve živahne konverzacije, odličnu muziku i velikog broja mojito-sa." Iako je Jelena manje više novo lice u umetničkim krugovima Srpske dijaspore u Torontu, po završetku Akademije Umetnosti i Dizajna (OCAD) 2003. godine, Jelena je učestvovala u godišnjoj "Contact" izložbi 2003. i 2004. godine. Pošto voli da putuje, glavna tema njenih fotografija su pejzaži i 'neznamenita' arhitektura mesta koja posećuje. "Neke zgrade, kao naprimer toranj u Pizi, su fotografisane mnogobrojno puta. Moja želja je da dam glas objektima koje turisti ne posećuju, koji nisu 'svetski' poznati - objektima koji su puni istorije, divote i sećanja za lokalne stanovnike… nazovimo ih "male tajne velikih gradova". Na pitanje zašto niko od ljudi ne pozira na slikama, Jelena odogovara: "Ljudi su deo svake arhitekture i pejsaža, i njihova prava lepota dolazi do izražaja samo kada su bez poze i pretenzije za turiste. Jedino tada se može istinski dočarati svakodnevica na način kakav bi je neki prolaznik u tome predelu doživeo." Izložba traje do 20. maja u restoranu Flight 55 na 713 College Street. Za više informacija, posetite www.flight55.ca .
Miki Cirak

KOMIČNA PRIČA O BEBI KOJA SE OČEKUJE
Prvo “Srpsko pozorište u Torontu” osnovano je uz velike ambicije članova SPT i Gojka Roglića kao direktora pozorišta da bi se očuvala tradicija srpskog jezika i govora, mentalitet, kultura i duh jednog naroda, kako među najmlađima tako i onim starijima. Tako da je “Srpsko pozorište Toronto” svojom predstavo “Mi čekamo bebu” slatko je nasmejalo publiku u Torontu i još jednom svojom predstavom dočaralo duh našeg mentaliteta. Svakodnevna priča iz života, prepoznatljiva mnogima, u kojoj mladi bračni par, naravno bez posla, zahvaljujući roditeljima koji ih izdržavaju, nestrpljivo čekaju bebu. Ka o što to biva u Balkanskim sredinama, svi bi da vode glavnu reč. Roditelji mladih supružnika, odrasli u dijametralno različitim sredinama i sa obrazovanjem koje ih dovodi u sukob oko toga kako treba vaspitavati još nerođenog unuka stvara niz komičnih situacija zbog kojih naravno najviše ispašatju budući roditelji. Mora se odatipriznanje svim glumcima koji su odlično odigrali svoje uloge i zaista u punom sjaju doprineli da jedna obična priča iz života bude krajnje zabavna prisutnoj publici. Tekst - Stevan Koprivica; Režija i odabir muzike - Srđan Rajšić; Producent - Gojko Roglić ; Scenografija - Ana Jurić Uloge; Maja Jovčić; Srđan Rajšić; Milorad Luković; Ljiljana Marković; Gojko Roglić; Gordana Laković; Zoran Papić; Diana Vasilić; Maja Luković; Marko Pavlović;Vladimir Živković.
Ivana Đorđević

PROMOCIJA KNjIGE I SLAVA ISTOČNIKA
Srpska pravoslavna eparhija kanadska i “Istočnik” priredili su duhovnu akademiju povodom 20 godina izlaženja lista “Istočnik” 13 aprila 2007. Ovom prilikom otac Vasilije Tomić se zahvalio svim saradnicima i ljudima koji su sve ove godine podržavali i učestvovali u radu ovog lista. Takođe je saopštio da je došlo do promena u redakciji gde će ubuduće umesto njega kao glavnog urednika, dužnost preuzeti otac Ljubo Rajić. U okviru duhovne akademije promovisano je kapitalno izdanje Istočnika “Vo vremja ovo” u kome se nalaze odabrani tekstovi koji su tokom ovog dugog niza godina objavljeni u ovom listu. Počasni gosti i saradnici Istočnjaka bili su Dr. Branko Brđanin Bajović,Dr. Milovan Telebak i Mirjana Bulatović. O knjizi je govorio Dr. Davor Milićević koji je među ostalom rekao:”Ako želimo da tvrdimo da smo ovdje, unutar ovih korica, u riječi izlili i okamenili jedan autentičan odsječak vremena, ako, dakle, tvrdimo da "Vo vremja ovo" zaista vjerodostojno predstavlja nas u našem vremenu, onda moramo da imamo na umu jednu bitnu stvar. To se ne može odnositi samo na ono što je zapisano u ovim sabranim tekstovima; to se mora odnositi i na čitaoca ove knjige, mora da se potvrdi i prijemu knjige "vo vremja ovo".Ovu knjigu, ukratko, valja sagledati sa ta dva kraja: sa onog koji govori o njenom autorstvu, i sa onog koji govori o čitaocu kojem je namijenjena. Riječ je, dakle, o onome šta je trebalo učiniti da bi dati materijal progovorio iz više glasova unisono, ali i o strahovanjima koje se odnose na imaginarnog čitaoca kojem je knjiga namijenjena, tačnije o strahovanjima koji slijede iz raskoraka između tog imaginarnog, idealnog čitaoca i nas ovkavih kakvi jesmo... Kao priređivaču ove knjige, pred masom tekstova koji su mi stajali na izboru i bukom glasova kojim su ti tekstovi ispričani, jasno mi se ukazao zov tog kosovskog vremena i prostora. Bilo je potrebno samo malo umješnosti i iskustva da se uspostavi odgovarajuća struktura knjige. Ali i bez toga, uvjeren sam, ove stranice predstavljale bi odsjaj te lazarevske, hristolike žrtve i vo vremja ovo. Nakon akademije obeležena je slava Istočnika na kojoj su kumovi bili Zoran i Rosa Ćurčin.
Ivana Đorđević

“Oakville Conservatory of Music”
Na "Peel" festivalu u Misisagi, učenici škole “Oakville Conservatory of Music”, u periodu od 18 marta do 14 aprila osvojili su 4 nagrade u kategoriji klasične muzike - klavir: Ilija Vulić dve druge nagrade u otvorenoj kategoriji "Klavirske etide" za 6 razred Royal Conservatory of Music i u otvorenoj kategoriji "Bahovih preludijuma i poloneza" - ispod 13 godina; Ana Grandić - 3 nagradu u kategoriji "5 razred Royal Conservatory of Music - lista A" , Harry Kavin Lau - 3 nagradu u kategoriji "3 razred Royal Conservatory of Music - lista A. "Peel" festival je jedan od najstarijih u Kanadi. Ove godine se održao 80. jubilarni. U kategorijama klasične: gitare, klavira, drvenih i limenih duvačkih instrumenata, solo pevanja; džez-klavira, mjuzikla, horova, crkvenih horova, gudačkih orkestra - uzima učešće na hiljade izvođača što nam i samo trajanje festivala (od 26 marta do 2 maja 2007 ) to govori. Kao i na svakom festivalu - postojala je velika doza nervoze. Meseci truda i rada izražavaju se u samo, prosečno uzeto, jednom minutu sviranja. Na kraju posle osvojenih nagrada sav rad i trud i svi sati vežbanja se zaborave. I na "Greater Hamilton Music Festival" koji se održao u nedelju 22. aprila 2007, kao i svake godine i ove godine su učenici škole “Oakville Conservatory of Music” uzeli učešće. U kategorijama: Brodvej mjuzikla, pop pevanja, klasičnog solo pevanja, pop klavira, klasičnog klavira, violine, gitare, juniorskih i seniorskih duvačkih orkestra - prijavilo se preko 1400 učesnika. Učenici ove škole su uzeli učešće u kategoriji klasičnog klavira i tu osvojili pregršt medalja. Tina Antić - u klasi prof. Silvije Davidovać, u kategoriji 3-b- 3 razred RCM-a osvojila je bronzanu medalju. Učenici iz klase prof. Slađana Antića su osvojili sledeće nagrade: Ilija Vulić - kategorija 6. razred RCM-a , zlatna medalja i specijalna nagrada žirija za najbolje izvođenje u kategoriji 6. i 7. razreda RCM-a. Kate Lynn Robles - kategorija 6. razred RCM-a, srebrna medalja Harry Kevin Lau - kategorija 3a - 3 razred RCM-a, zlatnu medalju Stefan Ostojić - kategorija 2b - 2 razred RCM-a, zlatnu medalju i specijalnu nagradu žirija za izvođenje u kategoriji svih drugih razreda RCM-a Aleksia Pavlović - kategorija 1c - 1 razred RCM-a, zlatna medalja. Razgovarali smo sa vlasnikom “Oakville Conservatory of Music” Slađanom Antićem o proteklim takmičenjima i zamolili ga da nam kaže svoje utiske:“I ovaj festival je protekao sa velikim emocijama. Na dodeli nagrada se nekim roditeljima otela i po koja suza. I ako su svi festivali ovog tipa gde dolazi do izražaja individualnost, jako stresni kako za učenike tako i za roditelje i pedagoge, na samom kraju kada sve prođe i kada kamen padne sa srca, na pitanje - da li želite da se spremamo za neko novo takmičenje i novo dokazivanje, kao u jednom glasu čuje se DA. Nama je sada ostalo do kraja juna još dva "do-kazivanja": 1. ispiti na Royal Conservatory of Music u junu mesecu i na kraju samog juna godišnji koncert škole, gde želimo kao i svake godine da pokažemo roditeljima i prijateljima škole koliko smo napredovali u prošloj godini. Posle toga sledi raspust a od avgusta meseca opet nova dokazivanja i nove pripreme za prvi sledeći festival u novoj školskoj godini "Rotary" u Burlingtonu “.
N.T.

VUKOVA ZADUŽBINA
Ove godine se navršava 20 godina od obnavljanja rada Vukove zadužbine u Beogradu, kada je 1987 godine obilježena dvjestota godišnjica Vukovog rođenja. Pored godišnjice, ove godine obeležava se i sto-šezdeset godina od pobjede Vukove reforme književnog jezika i pravopisa. Podsjetimo se da je 1847 godine objavljen Vukov prevod Novog zavjeta, Njegošev Gorski vjenac, pjesme Branka Radičevića i naučni spis Đure Daničića "Rat za Srpski jezik i pravopis", pa su time prekinute dalje polemike i rasprave protiv Vukove reforme. Vukova zadužbina u Beogradu je osnovana prvi put po-vo-dom 150 godišnjice Vukovog rođenja. Kako je to bilo uoči drugog svjetskog rata ubrzo se potpuno ugasila. Ponovo je osnovana 1987 godine i do danas se razvila u značajnu nacionalnu instituciju sa raznovrsnim programskim aktivnostima kao dobrotvorna institucija financirana od članarine i dobrotvornih priloga. Od osnivanja 1987 godine izdaje se list ZADUŽBINA a od 1994 godine godišnji kalendar DANICA koji je zadržao isti izgled iz vremena kada ga je Vuk Karadžić izdavao u Beču. Ove publikacije predstavljaju pravu riznicu za proučavanje srpskog jezika, nacionalne kulture i tradicije. Zadužbina je doprinela Microsoft-ov program Njindonj preveden na srpski jezik i ćirilično pismo. Zadužbina dodeljuje stipendije studentima i naučnim radnicima u oblasti koje je Vuk utimeljio, kao i godišnje nagrade za književnost, umjetnost i nauku, i za doprinos narodnom prosvjećivanju. Ona je pokretač i pokrovitelj brojnih đačkih smotri, takmičenja, istraživačkog i sakupljačkog rada. Vukova zadužbina je dala veliki doprinos očuvanju nacionalnog idinteta i u duhovnom objednjavanju srpskog naroda u matici i rasejanju. Ona ima 36 ogranaka u Srbiji, Crnoj Gori i Republici Srpskoj, a nekoliko u evropskom djelu Srpske dijaspore. Naš ogranak u Torontu je prvi ogranak van Evrope. Ogranci rade samostalno, uz međusobnu saradnju i saradnju sa Zadužbinom u Beogradu. Ogrankom upravljaju SKUPŠTINA i UPRAVNI odbor koji obrazuju svoja radna tjela. Skupština ogranka je najviši organ upravljanja i sačinjavaju je svi zadužbinari, priložnici, dobrotvori i počasni članovi koji prisustvuju sjednici. Predsednik SKUPŠTINE ogranka Vukove zadužbine je slikar Đuro Lubarda, a njegov zamjenik književnik Ranko Radović. Predsednik UPRAVNOG odbora je gsp. Đorđe Đogo, a njegov zamjenik Dr. Radovan Banjanac, a članovi UPRAVNOG odbora su Nikola Trifunović i pjesnik Milan Janković. Nadzorni odbor, Dr. Radomir Baturan, Ivana Lukić i Jelena Teletanović. Naš ogranak Vukove zadužbine u Torontu osnovan je 27 januara na Savin dan 2006 godine, a ciljevi su usmjereni na predstavljanje, upoznavanje i širenje Vukovog djela, uz njegovanje srpskog jezika nacionalne kulture i tradicije. Cilj je da se kroz saradnju sa drugim ograncima u dijaspori i otadžbini djeluje jedinstveno. Ovaj naš ogranak u Torontu, zajedno sa srpskom školom Dr. Baturana, a u dogovoru sa Vukovom zadužbinom u Beogradu učestvovaće u obilježavanjum ovih značajnih jubileja, na taj način što će se u Vukovoj zadužbini u Beogradu okupiti grupa naših učenika iz Toronta koji inače provode dio ljetnjeg raspusta kod rodbine u zavičaju. Sa njima će biti i grupa njihovig vršnjaka iz škole Vuk Karadžić u Beogradu. To će biti između prvog i dvadesetog jula, a poslije svečanog prijema u Vukovoj zadužbini biće organizovane posjete Vukovom i Dositejovom muzeju, Sabornoj crkvi u kojoj su sahranjeni posmrtni ostaci Vuka i Dositeja, a zatim obilazak Kalemegdanske tvrđave sa Vojnim muzejem, i Zološkog vrta na Kalemegdanu. Sve će ovo biti popraćeno odgovarajućim publicitetom sa istovremenom promocijom velike akcije za organizovanje Zavičajne ljetnje škole u Srbiji za djecu iz dijaspore. Sljedeće godine bi se ovo ponovilo, i posjetio Vukov Tršić. Ovom prilikom, putem ovog lista pozivamo roditelje čija će djeca ovog ljeta biti u otadžbini, odnosno u Beogradu, prve dvije-tri nedelje jula mjeseca, da se jave novoizabranom predsedniku našeg ogranka Vukove Zadužbine u Torontu, gospodinu Đorđu Đogo na telefon 905-887-3884, ili preko interneta na E-mail: đorđe.đogoŽgmail.com. Sva djeca treba da se okupe u Beogradu, u ulici Kralja Milana broj 2, u pratnji roditelja ili nekoga od bliske rodbine. Uskoro treba da započne izgradnja Vukovog konaka u Tršiću gdje bi se omogućilo našoj djeci iz dijaspore da se druže sa svojim vršnjacima iz Republike Srpske, Crne Gore, Hrvatske i Srbije. U toku boravka u Tršiću naša djeca bi upoznala najznačajnije kulturno-istorijske spomenike u Srbiji i kulturnu riznicu našeg predstonog grada Beograda. Kroz te iskurzije naša djeca bi dala veliki doprinos povezivanju dijaspore sa maticom. U narodnom periodu u našem ogranku, ovdje u Torontu trebalo da se formiraju sljedeće sekcije, Školska sekcija za rad sa Srbskim školama u Torontu i za osnivanje Zavičajne letnje škole u Srbiji za djecu iz dijaspore, Sekcija za Vukovu tribinu za obiljažavanje značajnih godišnjica i za debatovanje o važnim aktualnim temama, Sekcija za dosiljeničke hronike i rodoslove memoarske građe, izdavačka sekcija za časopis "NOVA OGNjIŠTA" za književnost, umetnost i nauku, Turistička sekcija za upoznavanje Kanade i znamenitosti u našoj otadžbini i Sekcija za saradnju sa drugim udruženjima, kako našim, tako i drugih nacija. Uspostavljena je saradnja i sa drugim ograncima, u Frankfurtu, Loznici, Aranjelovcu, Čačku, Nišu, i Beočinu.
Slobodan Rundo

Odaberite znak OVAN BIK BLIZANCI RAK LAV DEVICA VAGA SKORPIJA STRELAC JARAC VODOLIJA RIBE

| PRVA STRANA - HOME | REDAKCIJA | ARHIVA | PRETPLATA | KONTAKT |

Copyright © 1996-2008 "NOVINE Toronto"