|
Broj 1202, 12. jun 2009.
Na mladima svet ostaje |
|
Na mladima svet ostaje, čim stariji donesu takvu odluku, govorio je Duško
Radović.
Ti stariji, pamte ga tako, što su svako jutro pili prvu jutarnju kafu uz
njegovo "Dobro jutro Beograde", a mlađi po ostavljenim napisanim radio
dramama i pozorišnim predstavama.
Prevedenu
na mnoge jezike sveta, radio dramu Duška Radovića, "Kapetan Džon Piplfoks"
adaptiranu u pozorišnu predstavu, imali smo prilke da vidimo prošle nedelje
u srpskom centru na Diksiju, u izvođenju dramske grupe "Puls Teatra" iz
Toronta.
Ako se vodi računa o bogatstvu dečijih ukusa, nije lako odabrati predstavu
za decu.
Kapetan Džon Piplfoks" Duška Radovića, a u režiji Mladena Obradovića, čini
se kao pravi izbor. Predstava je razigrana, baš kao što su i deca.
Ovu šaljivu priču o gusarskoj družini koja se bori sa sedmoglavim čudovištem,
sjajno su odigrali u glumačkoj postavi: Anja Trajković - narator, Kapetan
Džon- Saša Samardžija dok su gusari bili: Petra Lazić, Vladimir Đurić, Vanja
Miljković i Sofija Đogo .
Za scenografiju je bila zadužena Biljana Đogo, a roditelji su sami radili na
kostimima i rekvizitima za predstavu.
Puls Teatar je škola glume na celu sa diplomiranim magistrom glume Mladenom
Obradovićem, koji na pitanje šta znači imati svoje vlastito pozorište i
svoju glumačku grupu kaže: "Imati sopstveno pozorište je jako prijatno ali
je i nevjerovatno velika obaveza. Rad sa decom iziskuje pažnju i posvećenost.
Sa zadovoljstvom mogu da kažem da su neka deca u mom studiju godinama, od
kad sam počeo da predajem u Torontu. To mi je najdraža pohvala i najbolja
preporuka. Kao reditelj uvijek pokušavam da napravim dobru predstavu u kojoj
će publika uživati. Ali kao profesoru, deca su uvijek na prvom mjestu. Zato
je sam proces kroz koji oni prolaze na probama najvažniji i trudim se da
kroz svako radno iskustvo nauče po nešto novo".
Kako svaka škola ima svoj zacrtan cilj, tako se i ovde intezivno radi na
razvijanju i unapređivanju kod dece i omladine, ne samo glumačkih i vokalnih
sposobnosti, već i koncentracije i međusobne komunikacije.
Predstavom "Kapetan Džon Piplfoks" pokazalo se koliko su deca razvila svoj
maternji jezik koristeći ravopravno i ekavicu i ijekavicu, kako to već
svakom detetu ponaosob odgovara.
Gluma je spontana kao pravi odraz dečije naviknutosti na scenu i publiku.
Svi se snalaze brzo i lako, kao pravi profesionalci a svojim glumačkim
zadacima potpuno su dorasli u ovoj maloj igri prilagođenoj savremenom detetu.
Mašta režisera Mladena Obradovića kojom je sjedinio glumu sa muzikom,
stilizovanim pokretom i pantomimom, dala je ovoj predstavi dinamiku i
originalnost.
Ako je uvaženo pravilo da reditelj kroz glumce , bez obzira kog su uzrasta,
ulazi u "zemlju čuda", I ako su glumci rediteljevo ogledalo, celokupna ekipa
iz predstave "Kapetan Džon Piplfoks" s ponosom se može"oglednuti".
Naravno da je bitno postici da na predstave namenjene određenom uzrastu
dolaze upravo deca tog uzrasta. U tom cilju, u subotu na istom mestu u malom
pozorištancu u srpskom centru na Diksiju odigraće se "Mala princeza"
namenjana mlađoj deci.
Sa četiri različite produkcije ove školske godine, Puls Teatar je pokazao da
stabilnim i ujednačenim otkucajima pulsira glumačkim i kulturnim životom
Toronta. |
|
Ksenija Vučević |
|
|
IKONE U OČIMA DESETOGODIŠNjAKA |
|
Desetogodišnji Nikola Savčić iz Han Pijeska, naizgled dečak koji se ne
razlikuje od svojih vršnjaka, ima neobičan dar. Ikone, ma gde da ih vidi, po
sećanju, ali sa velikim uspehom, prenosi na hamer papir, senčeći ih drvenim
bojicama.
Nikolin
dar primetila je mama Lola, još pre polaska dečaka u školu, a talenat odmah
uočila i dalje pratila učiteljica Milanka Terzić.
- Ljubav prema crtanju ikona kod Nikole se pojavila poslije odlaska u crkvu,
gdje je prisustvovao svojoj prvoj molitvi. Po dolasku kući odmah je nacrtao
sliku jedne od ikona koju je tog dana video - kaže mama Lola.
Od prvog crteža do malih remek dela ovog skromnog dečaka nije prošlo mnogo
vremena.
- Provodeći sve više vremena u crkvi dolazio je kući i prenosio na papir ono
što je video. Slika samo po sjećanju, ali njegove ikone se mnogo ne
razlikuju od onih što ih je video - kaže tata Rade.
-
Svaku novu ikonu koju vidim jednostavno moram nacrtati, kao da me nešto
tjera - priča Nikola - Najviše volim da crtam ikonu svetog Vasilija
Ostroškog.
Tajna Nikolinog uspeha krije se u dobroj proceni papira na kome će raditi.
Prvo naslika oči, pažljivo odredivši njihovu veličinu, a onda požinje sa
radom. Nikoline ikone imaju onaj, samo umetniku uhvatljiv izraz lica.
- Moji crteži su na većem formatu. To mi omogućava da im udahnem život. Na
većim crtežima lakše je uočiti izraz lica, sjaj oka i treptaj osmjeha -
priča mali umetnik.
Ono što privlači pažnju običnom posmatraču, jeste bezbrižni, dečački osmeh u
očima Nikolinih ikona.
Ikonu svete Petke naslikao je sa posebnom pažnjom i poklonio je oftamologu
Lali Đeklić iz kliničkog centra Kasindo, kako bi joj se zahvalio za
strpljenje i trud koji mu je posvetila.
Četvorogodišnji
rad malog umetnika nije ostao nezapažen. Nikola se ponosi nagradama na nivou
opštine, a svakako mu je najdraža prošlogodišnja nagrada za najbolji crtež
Isusa Hrista.
Vešte ruke desetogodišnjaka nasarale su vaskršnja jaja, koja su ove godine
nagrađena od crkvene opštine Han Pijesak.
Nikola nema san, on ima viziju. Počeće sa radom ikona u drvetu, a već
razmišlja i o studijima slikarstva.
Za uspeh u životu neophodna je vizija. Želja Nikoline porodice, njegovih
sugrađana i svih koji poznaju ovog dečaka jeste ostvarenje Nikolinih želja. |
|
Branka Mitrović |
|
|
LUŽIČKI SRBI |
|
Prošlog petka, u Srpskog centru u Misisagi, prisustvovali smo jednoj divnoj
večeri posvećenoj našoj braći lužičkim Srbima.
To je bilo veče posvećeno životu i borbi za opstanak ovog malog i malo
poznatog dela srpskog roda. Danas kad se mnogi odriču srpskog imena, lužički
Srbi ne odstupaju od svog srpskog indetiteta, jer drugi nikad nisu ni imali.
O
njihovom životu govorio nam je magistar Milan Čelik, profesor nemačkog i
kineskog jezika, istoričar koji je bio u poseti našoj braći kao predsednik
SVESLOVENSKOG KOMITETA KANADE. Kako je istakao u svom izlaganju sveslovenski
pokret je započeo da funkcioniše još 1848 godine kada je u Pragu, tadašnjoj
Austrougarskoj monarhiji bilo prvo zasedanje slovenskih naroda gde je Srbija
takođe bila zastupljena.
Ideje panslavizma su podigle slovesnku svest i jedinstvo i spustile zavesu
austrugarskoj imperiji. Stvorene su nezavisne slovenske države, Čehoslovačka
i Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca. Danas je velika potreba sa slovenskim
jedinstvom i svešću. Slovenstvo je jedino sredstvo koje nam preostaje u
borbi za očuvanje identiteta. Ono počiva u našim srcima i slovenskim dušama
kao poklon i zavet naših predaka. Slovenska solidarnost živi u narodu i
svest se budi. Naše oružje je bratstvo, prijateljstvo i ljubav.
Na njihovu nesreću lužički Srbi su podeljeni na dve nemačke pokrajine,
Saksoniju i Bradenburg, tako da se ne nalaze u jednoj jurisdikciji unutar
Nemačke. To znači da su podeljeni na dve regije koje imaju posebne političke
aparate i skupštine. Bradenburg je severno od Saksonije. Da stvari budu još
komplikovanije, Severna Lužica, se zove Donja Lužica, a južni deo naziva se
Gornja Luzica. Neznatne jezičke razlike postoje između Gornje i Donje Lužice,
ali je njihov jezik bolje održan i očuvan u južnom delu, u Gornjoj Lužici. U
srednjem delu je tkz. prelazni jezik.
Lužičani su kao i mi pre Hrišćanstva imali staroslovensku veru i nje su se
držali sve dok im Nemci nisu nametnuli katolicizam. U vreme
tridesetogodišnjih ratova (1618-1648), većina lužičkih Srba je presla u
Luterane tako da su danas oni podeljeni i po veroispovesti. Luteranstvo je
dalo podstrek njihovoj literaturi.
Biblija je prevedena na njihov jezik još 1548 godine, ali liturgija na
njihovom jeziku nije bila dozvoljena pod katolicizmom.
Nakon ujedinjenja dve nemačke države, stanovnici Lužica su dobili neka
manjinska prava. Osnovan je fond za srpski institut. U institutu se
istražuju i sakupljaju materijali od kulturnog i literalnog značaja, dok se
ništa ne radi na spasavanju jezičkog opstanka. Finansijska sredstva za škole
se ukidaju sa obrazloženjem da nema dovoljno srpske dece da ih napune.
Protesti i apeli Evropskoj Uniji nisu ništa promenuli u tome.
Prvi podatak o Lužičko srpskom postojanju nalazimo u zapisima rimskog
istorižara Kornelija Tacitusa, koji je rođen 55. godine Nove Ere, u njegovoj
knjizi "Agricola ant Germania".
Lužički Srbi za sebe kažu Serbi, oni sebe i nas nazivaju istim imenom. Nema
nikakve sumnje da se tu radi o jednom istom drevnom narodu, istog imena koji
je imao zajedničko poreklo.
Lužice se odnosi na kraj u kojim oni žive a koren te reči je "lug". Po
istorijskim podacima lužičkih istoričara, njihov narod je na današnje
prostore došao u VI veku nove ere i neprestano je na tom prostoru već 1,400
godina.
Celi deo bivše istočne Nemačke je nekada bio naseljen Slovenima. Svi
današnji gradovi u tom delu Nemačke imaju imena koja su germenozivani
prvobitni slovenski nazivi. Primera radi, Lajpcig je nekada bio Lipsk (po
lipi).
Lužički Srbi su u Dž veku izgubili nezavisnost i postali podčinjeni Nemcima.
Njihova teritorija se sada smanjila na 4,000 kvadratnih kilometara. Danas
Lužičkih Srba ima samo oko 60,000. Takođe, za vreme trećeg Rajha, Lužički
Srbi su ponovo stradali i to na mnogo suroviji način nego u ranijim
periodima.
U svojoj istoriji Lužički Srbi imali su mnogo znamenitih ljudi kako u
Nemačkoj tako i u Češkoj. Poznato je da je Martin Luter bio Srbin iz plemena
Ljutici, on je rođen u Lužicama, ali njegovo ime je pogermanjeno.
Najveličanstvenija veza nas, balkanskih Srba i lužičke braće se ogleda u
karijeri Pavla Jurišića - Sturma koji je bio srpski general u Prvom Svetskom
ratu. Pavel Sturm se zaljubio u našu Srbiju i njen narod, oženio se
srpkinjom i promenio svoje ime u Pavle Jurišić.
Ovo divno informativno veče bilo je obagaćeno učešćem vokalnih i muzičkih
umetnika. Nastupili su Vera Šević, Bogoljub Ranđelović-Bogi, Branko Vicentić
i ukrajinski umetnici Kosca Porusis i Vasja Julea. Celovečerni program je
vodila gosp. Mirjana Petrović. |
|
Slobodan Rundo |
|
|
|
Oglasavanje Marketing
Oglasavanje Marketing Najpovoljnije cene, najveca posecenost
|