|
 U
prirodi postoji više od 250 vrsta Aloe vere, ali samo četiri vrste imaju
značajna lekovita svojstva. Najlekovitija i najbogatija vitaminima,
mineralima, aminokiselinama, enzimima i ostalim korisnim sastojcima je
Aloe Barbadensis Miller, poznata pod nazivom Aloe Vera ili prava aloja.
Biljka Aloe Vera je poreklom iz Afrike i vremenom se proširila na skoro
sve kontinente. Na primer u Ameriku su je u 15. veku doneli Jezuiti koji
su pratili Španske osvajače. Ova biljka uspeva samo u toplim i sušnim
klimatskim područjima. Oblikom podsjeća na kaktus, ali botanički pripada
porodici ljiljana, zajedno sa crnim i belim lukom, ljiljanima i lalama.
Aloe Vera ima dugačke, tvrde, zelene listove u obliku mača, oštrih
vrhova, a na krajevima listova nalaze se bodlje. Listovi rastu u obliku
rozete direktno iz zemlje. Kad procveta daje svetložuti cvet. Cvet se
nalazi na vrhu stabljike koja izranja iz središta biljke i znatno
nadvisuje listove u kojima je gel. Rod Aloe vere pripada većoj familiji
biljaka pod nazivom kseroidi, jer su u stanju zatvoriti svoje stome
(sićušne otvore u epidermi lista) i tako sačuvati rezerve vode u biljci.
Sposobnost očuvanja vode omogućava joj da preživi duga sušna razdoblja.
Zbog posebne hemijske građe, u stanju je da skoro trenutno zatvori svako
oštećenje na kori lista i tako sprečava gubitak tečnosti.
Najveću lekovitost gela biljka daje nakon četvrte godine starosti.
Spoljašnji listovi biljke su tada spremni za berbu. Spoljni listovi
zrele biljke dostižu visinu od 60 do 90 cm i mogu težiti 1.5 do 2 kg.
Svaka faza uzgoja i žetve ove biljke obavlja se ručno da se listovi ne
bi oštetili. Unutarnji gel izložen spoljnim uticajima, u kratkom vremenu
oksidira gubeći na delotvornosti. Kod komericijalne prerade je jako
važno da se postrojenja za stabilizaciju gela nalaze u neposrednoj
blizini plantaže. |
