Mihailović je umro u Beogradu.
Bio je redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti, a dobitnik je mnogih književnih nagrada i priznanja.
Pisao je pripovetke, romane i drame, a izabrana dela su mu štampana dva puta, u šest knjiga 1984. i u sedam knjiga 1990. godine.
Roman "Kad su cvetale tikve" objavio je 1968, a zatim i "Petrijin venac", "Čizmaši", "Goli otok", "Crveno i plavo", "Gori Morava", "Lov na stenice", i druga dela.
Akademik Mihailović, jedan od najznačajnih savremenih srpskih pisaca
Srpska akademija nauka (SANU) ocenila je da je Dragoslav Mihailović, njen redovni član, koji je preminuo, jedan od najznačajnijih savremenih srpskih pisaca, kao i da tragično lično iskustvo golootačkog zatočenika "iznedrilo i njegovo delo dokumentarne proze 'Goli otok', izdato u pet tomova (1990-2012), u kojem su sakupljena potresna svedočanstva logoraša".
U podsećanju na njegovo književno delo, SANU je navela da se Mihailović na književnoj sceni pojavio 1967, zbirkom priča "Frede, laku noću", za koju dobija Oktobarsku nagradu.
Sledeće godine objavio je roman "Кad su cvetale tikve". Prema motivima ovog romana napisao je istoimenu dramu, koja je premijerno izvedena u Jugoslovenskom dramskom pozorištu 1969, ali je posle mnogobrojnih političkih napada i pritisaka nakon pet izvođenja predstava skinuta s repertoara. Uprkos zabranama roman je ubrzo stekao status kultne knjige.
Godine 1974. radio je kao lektor za srpskohrvatski jezik na Univerzitetu u Poatjeu. Sledeće godine objavljuje roman "Petrijin venac". Za roman "Čizmaši" (1983) dobio je NIN-ovu nagradu.
Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1981, a za redovnog 1988.
Bio je osnivač Odbora za izučavanje represije (Goli otok i drugi logori i zatvori) SANU. Takođe, pokrenuo je posebnu biblioteku "Goli otok" pri Biblioteci SANU (2015).
Dela su mu prevedena na engleski, francuski, slovenački, makedonski, mađarski, rumunski, nemački, poljski, češki, slovački, grčki, japanski i druge svetske jezike.
Dobitnik je mnogih značajnih nagrada i priznanja, među kojima su: Andrićeva nagrada (1976), Zlatna arena za scenario u Puli (1978), Nagrada "Bora Stanković (1994), Nagrada Narodne biblioteke Srbije (1985), Nagrada Vukove zadužbine (1994), Кočićeva nagrada (2011) i Nagrada "Ramonda serbica" (2016).
Svojim bogatim i žanrovski raznovrsnim opusom, koji je odlikovala inovativnost na tematskom i stilskom planu, Mihailović je stekao status klasika nacionalne književnosti, navela je SANU.
Rođen je u Ćupriji, 17. novembra 1930, veliku maturu završio je u rodnom gradu 1949, a potom upisuje studije na Grupi za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik Filozofskog fakulteta u Beogradu.
Naredne godine je uhapšen i nakon boravka u zatvorima u Ćupriji, Кragujevcu i Beogradu, interniran je u logor na Golom otoku, gde ostaje do leta 1952. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu početkom 1957.
